แนวความคิดการพัฒนา ( Discourse of Development ) เป็นแนวคิดที่บากบั่นชี้แจงให้เราต่างมองเห็นถึงการเกิดขึ้น การดำรงชีพ ความเคลื่อนไหวกระบวนทัศน์เพื่อเชื่อมไปถึงต้นเหตุแล้วก็ทางออก ของปัญหาเรื่องการปรับปรุงในรูปแบบของการใช้ชีวิตในแบบต่าง ๆ ที่เกิดปัญหาในอดีตแบบชัดเจนมาก เพื่อชี้แจงว่าสิ่งต่าง ๆ ที่กล่าวข้างต้นนั่นแท้จริงแล้ว เริ่มจากผู้มีอำนาจใช้อิทธิพลที่มีอยู่วางระบบกฎข้อปฏิบัติ แบบอย่างต่าง ๆ เองมาโดยตลอด ตัวอย่างที่ชัดเจนมากอย่างเช่น วิชาความรู้ หรือตัวตนที่เกิดขึ้น ถัดมาก็เลยใช้ภาษา และสถาบันต่าง ๆ ในสังคมเป็นสิ่งที่ใช้ในการสร้าง หรือบอกความหมายต่อสิ่งนั้นตามปรารถนา ด้วยเหตุผลดังกล่าวการพัฒนาจึงโดนใช้เป็นเครื่องมือที่ใช้ในการแบ่งสรรสิ่งมีคุณค่าทางด้านสังคมออกไปหมดแบบไม่มีหลงเหลือ ภาพความดีที่เคยพบเห็นได้ในอดีตที่ผ่านมาถึงจุดเปลี่ยนแปลงสังคมไทยเมื่อย้อนไปมองดูในสมัยก่อนเราจะพบว่า สังคมเริ่มแรกเป็นสังคมที่มีวิถีชีวิตแบบเรียบง่าย มีเศรษฐกิจแบบรากฐานเป็นการผลิตเพื่อเลี้ยงชีวิตสำหรับบริโภคใช้สอยในครอบครัว แบบไม่ฟุ่มเฟือยแต่อย่างใดแล้วก็ในชุมชนไม่ใช่เพื่อการแลกเปลี่ยนวัตถุดิบสำหรับเพื่อการผลิตสำหรับเพื่อการเลี้ยงชีพ แม้กระนั้นได้มาจากภาวะธรรมชาติที่อยู่รอบกาย เหตุพวกนี้ ทำให้มีชาวบ้านมีความสนิทสนมผูกพัน และก็ใส่ใจในสภาพแวดล้อมซึ่งแสดงออกในรูปความเชื่อรวมทั้งพิธีบูชาที่ชื่นชมต่อการดูแลรักษาสมดุลของธรรมชาติ นอกเหนือจากนั้นความข้องเกี่ยวในระบบเครือญาติรวมทั้งความเกี่ยวพันทางสายโลหิต ก็เลยใกล้เคียงต่อการใช้ทรัพยากรด้วยกันอีกทั้งการแบ่งเงินปันผลผลิต การพึ่งพาในด้านต่าง ๆ ลักษณะทั้งหมดนี้ก็เลยทำให้สังคมไทยในอดีตกาลยังคงอยู่อย่างเงียบ ๆ สามารถที่จะพึ่งตนเองได้ และก็มีความพอเหมาะต่ออัตภาพ โดยสามารถตกทอดเอกลักษณ์ดังที่กล่าวผ่านมาแล้วตลอดอย่างไม่ขาดสายตลอดมาเวลาหลายร้อยปี จนถึงทุกวันนีคุ้นหูกันแต่ในความคิดที่แตกต่างนั่นก็มีผลที่จะส่งต่อให้รุ่นสู่รุ่นต่าง ๆ ได้มีการพัฒนาเรื่องของการใช้ชีวิตในรูปแบบต่าง ๆ ที่ไม่เหมือนคนโบราณ ผมคิดว่าเรื่องราวของคนโบราณนั่นเป็นเรื่องที่ดีนะในแง่มุมของผมเอง เพราะในวัยเด็กที่ผ่านมานั่นมันได้แสดงให้ผมเองเห็นถึงเรื่องดีงามมากกว่าเรื่องร้าย ๆ ดังสมัยนี้ที่ไม่ว่าอะไรก็สามารถทำให้ตายได้แบบไม่คาดคิดกันเลยทีเดียว ส่งผลเป็นอย่างมากทำให้ชีวิตของคนเราในปัจจุบันแทบจะอยู่บนเส้นดายกันเลย พูดแล้วก็ทำให้คิดได้ไปอีกหนึ่งวันกับการใช้ชีวิตของเรา ท้ายนี้ผมเองก็คงจะต้องฝากถึงเด็กยุคใหม่ ให้ทำอะไรด้วยการมีสติเท่านั่นถึงจะอยู่รอดได้บนโลกใบนี้
